สายฝน..

วันนี้ ฉันเดินทางไปสอบเป็นวันสุดท้าย 


หน้าเมืองเอก เกิดฝนตกระดับรุนแรง


ฉันลงรถพร้อมกับ ผู้หญิงคนหนึ่ง 


เธอไม่มีร่ม แต่ฉันมีร่ม ฉันเลยชวนเธอเดินไปด้วยกัน


ไม่มีบทสนทนาใดๆทั้งสิ้น ในระหว่างเดินไป 


เมื่อสิ้นสุดทางเดิน เธอเดินจากไป 


ฉันคิดในใจ ขอบคุณซักคำก็ไม่มี... 


ฉันขึ้นรถสองแถวตามปกติ แต่วันนี้ไม่ปกติ


ฉันนั่งอยู่ริมสุดของรถ ฝนตกลงมาโดนตัวฉัน


ผู้ชายข้างๆ ลุกขึ้นมา บอกฉันว่า


เข้ามานั่งที่ผมดีกว่า ผมเปียกแล้ว 


ฉันขอบคุณ พร้อมคิดในใจว่า


ผู้ชายดีดียังมีบนโลก  พร้อมกับเงยหน้าไปสบสายตา


เมื่อลงรถแล้ว ฉันได้พบกับผู้หญิงคนแรก


เธอกล่าวขอบคุณ และ บอกว่าไปซื้อร่มมา


เธอยิ้มกว้างปากฉีก มาที่ฉัน ไม่ต่ำกว่า 3 รอบ


ส่วนฉัน หันไปยิ้ม ให้ผู้ชายคนนั้น แล้ว กล่าว ขอบคุณ อีกรอบ..


ถึงแม้นว่า ฉันจะไม่ได้ถามชื่อกัน หรือ คุยกันซักคำ ฉันก็รู้สึกเป็นสุข


ถึงแม้นว่า ฝนจะตก ฉันจะเปียก แต่ฉันก็มีรอยยิ้ม